Er was eens…

 

…heel lang geleden, een kalligrafiepen waar ik dol op was. Niet van staal, zoals de meeste pennen, maar van kunststof. Ze schreef als een ganzenveer, soepel en expressief, maar dan slijtvast.  We schrijven 1996, toen het nog een ganzeveer was zonder tussen-n. De pen had een ingebouwd inktreservoir door de capillaire werking. Heel simpel, maar wel briljant bedacht van meneer Ben Braun. En dat allemaal zonder gans…

Ik schreef er mee en ik verkocht ze, want in die jaren had ik een postorderwinkel in kalligrafiespullen. Deze geniale uitvinding van Ben Braun importeerde ik met het enthousiasme van een blije gebruiker. Ben Braun ontwikkelde en maakte de pennen als ‘retirement business’  in zijn kelder. Tot dat hij in 1997 overleed, werkte hij aan zijn Braun Quill.

Was zijn overlijden het einde van de Braun Quill? Nou nee, maar dat is een lang verhaal…

Wordt vervolgd…

Once upon a time…

… years ago, I had this special calligraphy nib dat I really loved. Not a steel one, like most nibs, but a fine plastic nib, folded and welded to a nice writing instrument. Like a goose quill, but better… Without  a goose, which was even better.

I wrote with them, I loved them and I sold them. In those years I had a calligraphy materials shop and happily imported this brilliant invention of Ben Braun from de US. He worked on his quill till his death in 1997.

Was that the end of the Braun Quill? Well, no, but that’s a long story…

Stay tuned…